Ana Menü
Gece günlüğü tutan ruhlar…
Tüm iyi yüzler, gecenin ve gündüzün Rabbine iman edenlerin, kendi benlikleriyle baş başa kaldıklarında dahi gecenin Rabbinin o bene sahip olduğunu bilenlerindir.
Gün ışığı mıdır gözleri kör eden, yoksa geceye hasret kalışımızdan mıdır kör kalmamız geceyle üstü örtünen sırlara?
Bizi kuşatanların esaretinden sıyrılıp bizim kuşatabildiğimiz bir ülkenin ete kemiğe bürünmüş halidir gece. Aslolan kafamızın içindekileri kimselerin bilmeyişi, herkes uyurken uyanık kalan bir benin ötesinde bir gücün o bene sahip oluşudur gizemli kılan geceyi…
Hayallerini gerçekleşmeyecek bir hakikat yerine sulara bırakan gece avcıları kadar kutsaldır gece. Adı konmamış bir hayalin varlığına ölesiye bağlı kalabilmek, dokunabildiğin bir gerçekle hiçbir zaman eşdeğer olmayacağını bile bile ona sıkıca sarılmaktır.
Yanıldığında, kandığında, düştüğünde ve mağlup olduğunda yenilen ve yenen gecedeki hayalden başkası değildir. Bu sebeple yenilgiler böylesine güzel, yanılgılar kutsal, kandırıldığını bile bile bir masala kanmak bu denli hoş gelir mağlubun kendisine.
Gam ve ferah arayanlara yoldaşlık yapması bu yüzdendir gecenin. Bu yüzdendir hüzün ve kederi kulların azığı yaparak yücelten onu.
Gönlünde bir derdi olmayanın sinesine balta değmemiş ormanlar diken Vedûd bu yüzden en sevilendir. Hem de çok sevendir, sonsuz vaziyet ve meşveret arzularına esir olmaktan sıyırarak aşk yapan onu.
Geceye eş, sana yoldaş olan, benim sana yakınlığımın ötesinde bir yakınlıkla bağlı olduğuna inandığımızdır. Milyonların gözlerine sığamayıp bir çift göze muhtaç oluşunun sırrına eremediğindendir, o gözlerde kendine bir yer bulamayışın.. Sıyrıl insanların arasından, kaç kurtar kendini yalnızlıkla! Yalnızlığa sığın, kimsenin bilmediği sularda, dost olduğunun muhabbetiyle, sabahı bir vedayı bekler gibi beklediğin o çaresiz yalnızlığa.
Adını koyamadığımız şeyler değil midir asil ve tamamlanmamış olan? Eksikliği bütünlüğünde gizli olan ruhumuzun şarkısı. Söylediğimizi sandığımız gerçeklerin altında, ölesiye yalanlarını gördüğümüz insanlardan daha fazlasını gördüğümüzü birbirimizde.
Öyle ya! Bilinmeyendeki hakikati ararken, bilinen dertlerin daha ötesinde olan varlığımızla tamamlıyoruz kendimizi. Birbirimizde durulamasak da, bir diğerimizle coşuyoruz geceye kara çalan düşmanların çığlıklarından kaçarcasına, tek taraflı bir kılıcı kuşanarak, korkusuzca.
Birbirimizin yalanına müptela, birbirimizin gerçeğine vicdan çiçekleri büyüttüğümüz değil midir bu birbirimizden kaçmak için köşe bucak saklandığımız gündüzler.
Öyleyse bir sır daha ver bana!
En zorlu acıların geç ve yavaş olgunlaşacağını söylemekle başla..
Daha çok sırrı olanların sorguları, daha gizli olmayacak kuşkusuz!
Hakikate zahmet çekilmeden ulaşılacağını kim söylemiş?
Perdelerini yıldızların, karanlık odaların ışıklarıyla kapatan insanlarla doludur gece. Leylin ellerinde Leyla’ya uzanan bir iptir, gecenin karanlığında uzayan ardı arkası kesilmez dualar. Âlemlerden bir âleme göçmek, ölümlerden ruha yücelmek, ruhun özlediği hayale, o hayalin özlemine kavuşmaktır esasında.
Düşünme melekelerini aklıyla birlikte uykuya yatıran âşıktır gecesini ihya eden en masum derviş. Koşup yorulmak nedir bilmeden, dinlenmeden, dizginlemeden günlerini, gece için yaşayan ölümsüz bir uykusuzluk halidir onun ki. Bülbüllerle iyi geçinmesi bu yüzdendir dervişin. Bu yüzdendir en iyi şarkıların ölürken söylenen şarkılar olduğunu ve en iyi şarkıların kimsenin duymadığı şarkılar olduğunu bilerek sessiz sessiz uzaklaşması aramızdan.
Gecenin Rabbine sığın, koru kendini. Geceyle bütünleş, ama ayrı dur kendinden. Ondan öte bir karanlığı olmadığını bilerek ölümün, karanlıklardan aydınlığa çıkaran Rabbe şükret!
Çünkü;
-
Milat
hatice@islamoglu.net